توبه یعنی پشیمانی جدی از معاصی و تصمیم عمیق بر عدم تکرار ان.

به طوری که توبه زمانی قابل قبول ست که دیگر ان گناه از طرف ما تکرار نشود لذا گریه و زاری هر چقدر هم که بیشتر باشد دلیل بر پذیرش توبه نمی شود الا این که شما عزم خود را بر ترک ان گناه جزم کنید.

با این توصیف گریه کردن زورکی خود نوعی کلاه گذاشتن بر سرخدا و ریا کاری نزد خالق یکتا است که به دل ها اگاهی دارد.